ادامه ی مطلب قبل:

اگر تمام عالم را جست و جو کنی، دوستی هم چون امام عصر نمی یابی که:

هر چند به یادش نباشی، تو را از یاد نبرد؛

هرچند او را رها کنی، تو را رها نکند؛

هر چند بر او جفا کنی، از عطا دریغ نورزد؛

هر چند در حقش دعا نکنی، به درگاه خداوند برایت دعا کند؛

هر چند از او گریزان باشی؛ از تو روی برنگرداند؛

هر چند موجبات رنجش او را فراهم کنی، رنجوری تو را بر نتابد؛

هر چند به او سربلندی نیفزایی، او سبب افتخار و بزرگی تو باشد؛

اگر از حال او بی خبر باشی، از احوال تو بی خبر نماند؛

اگر تو حضور او را درک نکنی، همیشه و هر جا همراه تو باشد؛

اگر از ارتباط با وی خودداری کنی، خود به تو پیغام دهد؛

اگر از او دفاع مکنی، تو را بی پناه مگذارد؛

اگر هزاران مرتبه قلبش را شکسته باشی، باز عذرت را بپذیرد؛

اگر بارها زیاد نقض میثاق کرده باشی، راه بازگشت به سویت نبندد؛

اگر تو او را دوست نداری، او تو را دوست داشته باشد؛

اگر تو امانت داری شایسته برایش نباشی، او امین و رازنگه دار تو باشد؛

اگر تو او را یاری نرسانی، او پشتیبان و یاور تو باشد؛

اگر کوچک ترین خدمتت را به رٌخش کشی، بزرگ ترین لطفش را به رویت نیاورَد؛

اگر تو حریمش را پاس نداشتی، او تو را حمایت و محافظت کند؛

اگر تو او را طرد کنی، او کهف حصین و پناهگاه امن تو باشد؛

اگر سهم او را از مالت نپردازی، باز هم روزی خویش را مدیون او باشی؛

اگر تو فرزندی خطاکار و سر به هوا گشتی، او پدری بزرگوار و شفیق باقی بماند؛

اگر تو حق برادری اش را ادا نکردی، او همچنان برادری مهربان برای تو باشد؛

اگر تو او را در سختی ها تنها گذاشتی، او در تنگناها و شداید رهایی بخش تو باشد؛

... و این ها همه در حالی ست که هیچ نیازی به تو ندارد و به عکس، تو سراپا نیاز و احتیاج به اویی!

آری، خواننده ی گرامی!

رمز جلب عنایت امام عصر علیه السلام توجه به وجود مقدس اوست. می توان آن حضرت را با «توسل به ساحت مقدس معصومین علیهم السلام و خود آن بزرگ» در قلب خویش حاضر دید. اشتباه نکنیم، امام علیه السلام در دوردست ها نیست؛ هر لحظه با ماست؛ از رگ گردن به ما نزدیک تر است!

امام زمان علیه السلام در انحصار هیچ صنف، طایفه، گروه و حتی مذهبی نیست. متعلق به همه ی بشریت است. فیض آن حضرت به فقیر و غنی، عالم و جاهل، نیکوکار و گناه کار و حتی غیر مسلمانان نیز می رسد. او مُنشی و دربان ندارد. هر وقت اراده کنی، هر گاه دلت از همه جا و همه کس بگیرد، در هر زمان، بدون وقت و هم آهنگی قبلی و بی واسطه می توانی با امام عصر علیه السلام ارتباط برقرار کنی. کافی ست یک «یا صاحب الزمان» بگویی.

اگر چه برابر گوش هامان دیوار کشیده و خود را از شنیدن صدای دل نشینش محروم کرده ایم، آقا جواب ما را خواهد داد. هر چند جلوی دیدگانمان پرده افکنده و از تماشای جمال دلربایش محرومیم، او ما را می بیند. نگو «من کجا و امام زمان علیه السلام کجا؟» هیچ شده است به خاطر برخی اشتباهات از پدر یا مادر خویش گریزان باشی؟ آن عزیز از پدر مهربان تر است و از مادر دل سوزتر؛ تک تک ما را همچون فرزندان دلبند خویش دوست دارد...